Een kleine, wat vierkante man, stapt tijdens een lezing naar voren en begint te spreken. Hij staat daar luid en duidelijk, je kan er niet omheen. De zaal is direct stil. Hij vertelt over de schrijver A F Th van der Heijden, die zijn 21 jarige zoon had verloren en daar het boek Tonio over schreef.
In het boek beschrijft hij dat hij weet dat zijn zoon dood is, maar dat alles in hem zich verzet. Hij weet het wel maar wil het niet beseffen. Als ons zo iets ergs gebeurt, als de dood van een geliefde, dat lijkt dit een logische reactie. Een reactie om ons af te schermen van dat onpeilbare verdriet. Maar het wonderlijke is, dat we dit op tal van terreinen doen.
De strijd tussen weten en beseffen
Deze strijd tussen weten en beseffen komt me bekend voor. Als ik te laat naar bed ga, weet ik dat, maar ik hou er een verhaal over waarom dat zo is. Ik wil niet beseffen hoe moe ik van mezelf word en dat het veel beter is om er op tijd in te kruipen.
Ieder moment van de dag weten dat ik leef, maar meestal besef ik het niet. Weten dat mijn lichaam goed functioneert, maar meestal besef ik het niet. Weten dat er van me wordt gehouden, maar meestal besef ik dat niet. Om weten en beseffen meer samen te laten vallen, is het nodig om te voelen wat ik denk.
Door: Liesbeth Woertman
Koppel las van die irritante kloklopende parodieën die volgens de stereotype norm voldoet. Tja wat betreft je lichaam het is juist de bedoeling dat je niet beseft wat er zoal gebeurd in je lichaam want dan moet je bij elke spiertrekking, hartslag en ademhaling na denken dat het moet werken zoals het moet werken. Lang leven de onbewust bewustzijn.
Het lijkt allemaal zo vreselijk onvoorspelbaar het leven zelf alles draait om toeval (wat allicht niet bestaat)of om signalen die je voor moet zijn om achter iets te komen wat niet goed gaat. Je hebt geen besef op het leven; maar je moet wel je eigen slingers ophangen.
Of je nou naar rechts, of links springt wij gaan allemaal een keer de pijp uit en dat is iets wat zeker is in het leven. Je kun noodgedwongen gaan slenteren in de sportschool, 100derden vrienden hebben, kinderen krijgen, en in een fantastisch huis wonen met veel poen, een blitse sportwagen en een lekkere man, of vrouw naast je. Maar wat heb je er voor over om 2 decennia langer leven, Met dit.
Of juist doen waar je zelf zin aan heb, contacten zoeken wanneer jij wilt, gewoon alles vreten wat je lekker vind, feesten die jij maar wilt organiseren kunst maken, creatief bezig zijn, lekker je hobby,s oppakken ook zijn die volkomen vreemd.
Juist.
En voor beweging maak ik in ieder geval een ontspannende beweging,s genot van- door middel in de natuur of langs het strand [in het na jaar] te wandelen of te fietsen. Heel inspirerend en rustgevend.
Ps. Sorry vanwege mijn schrijfstijl.