Boom

boom

Vanmorgen ontving ik een mail van een vriendin waarin ze vertelde dat haar situatie verslechtert. Veel sneller dan ze had gedacht, zitten er uitzaaiingen in andere organen. Als een mokerslag komt het bericht binnen. Sta zelf als een trillend hert net op mijn wankele pootjes en dit bericht komt hard aan. Zo kan het dus gaan. Een sterk lichaam wordt opgevreten en je hebt als mens maar een manier te vinden om hier mee om te gaan. Wat zijn we slecht voorbereid op ziekte en dood.

Bomen hebben het makkelijk

Vanmorgen vroeg wakker door het prachtige zonlicht. We hebben net een paar grijze dagen achter de rug en daardoor valt het licht des te meer op. Het is stil in de straat. De bomen bewegen zachtjes en lijken goedkeurend te knikken. Ja, ja, jullie hebben het maar makkelijk. Denken nergens over na en accepteren wat er is.

Berg of boom

Een boom te zijn of een berg. In het ziekenhuis kwam er een humanistisch raadsman langs op mijn verzoek. Een vriendelijke man die voorstelde om een meditatie-oefening te doen, nadat ik vertelde dat ik alle kanten uitschoot met mijn gedachten en gevoelens. Hij koos voor de meditatie “Ik ben een berg”. Ik kan je zeggen dat het lekker is om een berg te zijn. Niet van zijn plaats te krijgen. Ik werd even rustig.

Zwiepen met mijn takken

Nu thuis met een lichaam dat aan het herstellen is, tenminste dat neem ik aan, zou ik graag een boom zijn. Stevig geworteld, gezellig samen met andere bomen en de zwakke bomen helpen, maar ook losjes bewegen en zwiepen met mijn takken.

Door: Liesbeth Woertman.

3 gedachten over “Boom

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

drie × drie =