Stemming

Stemmingsstoornis, schrijft Paul Verhaeghe, is niet afgestemd zijn op het lijf. Ik ben net thuis en kom van de universiteit. Vanmorgen in de stromende regen en een diep grijze lucht op weg gegaan naar mijn werk. Handtekeningen zetten op diploma’s en andere belangrijke papieren. Weer naar buiten in de stromende regen naar een ander gebouw voor het volgende klusje. Een tijdje bezig geweest met het ophalen van een I-phone met een speciaal nummer voor mijn taak als vertrouwenspersoon wetenschappelijke integriteit.

Ik meld me bij de portier. Zij belt de IT man en ik moet wachten. Hij haalt me op, geeft me een hand en we gaan met de lift naar boven. We lopen door eindeloze gangen. U hoeft vanavond niet meer te sporten, zeg ik tegen hem. Hij schokschoudert en zegt: “ toch wel”. Gelukkig doet de IT-man heel geduldig een beschermglas op de telefoon en stopt de simkaart erin. Ik word al moe als ik ernaar kijk.

Mijn verstand gaat naar debiel en ik kijk gebiologeerd naar zijn mooie, grote handen en zijn keurig verzorgde nagels. Ik raak ontstemd en voel mijn humeur dalen. Ik moet opnieuw handtekeningen zetten, maar nu voor het aanvaarden van de Iphone. Drie pagina’s met 12 punten zoals kosten en sancties, diefstal of verlies en uiteraard gebruik algemeen. Neemt u het rustig door, zegt hij. Ik lees het niet echt en ik teken .

De man is vriendelijk dus daar kan ik niets van zeggen, maar ik voel me leeglopen. Ik geef hem een hand en bedank hem voor zijn hulp. Weet u hoe u het gebouw uit moet komen? Vraagt hij. Dat moet wel lukken, zeg ik. Ik kijk een eindeloze gang in met een krankzinnige hoeveelheid deuren en begin te lopen. De ochtend is pas op de helft en ik wil al gaan liggen of schreeuwen. Eerst maar even koffie drinken. Wat doe ik hier?
Dan krijg ik een appje van mijn promovenda en ze vraagt of ze koffie voor me kan halen. Zo lief. Ik app dat ik al in de koffiebar ben. Dan loop ik naar haar toe en praten we even over a.s. woensdag de dag dat ze promoveert.

Ze stuitert en is vol energie over haar grote dag. Daarna schrijf ik een laudatio, een lofbrief aan haar en ik raak weer gestemd, afgestemd op mijn lijf en ziel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

tien + zeventien =