L & G

In deze periode van herstel heb ik voeding van de geest nodig. Inspirerende teksten en nieuwe inzichten waar ik op kan knagen en kauwen. Ik had al eerder door het geweldige aanbod van de Vrije Academie gebladerd maar nu was het ervan gekomen. Een lezing op het Domplein, dat is goed te lopen vanuit huis, over vrouwelijke surrealisten. In het Utrechts Centrum voor de Kunsten trof ik een groep oudere vrouwen en enkele mannen en de docente Karin Haanappel in een van de zaaltjes.

Wat vind ik dat toch heerlijk. Dat zachte gemurmel, het zoeken naar een plekje, kijken of ik iemand kende maar dat was niet zo en het stil worden, zodat de docente kon beginnen. Tweeënhalf uur vertelde ze over de surrealistische beweging waarin vooral mannen centraal staan. Zij wil de vrouwen naar voren brengen, niet alleen als muze van Andre Breton maar vooral als kunstenaressen. Het was fijn om naar haar goed gedocumenteerde verhaal te luisteren.

Surrealisten

En ineens zakte ik door de tijd. Jaren heb ik in de redactie van Lust & Gratie gezeten. Wij hadden toch al in de jaren tachtig aandacht aan een paar van deze vrouwen besteed? Bij thuiskomst ging ik zoeken en vond Lust & Gratie nummer 9, lente 1986. In een prachtig Amsterdams huis onder gastredactie schap van Margret Brugmann hebben we dit nummer gemaakt. In het redactioneel schreef Ineke van Mourik “De theorieën van de surrealisten botsten voortdurend met de praktijk van het leven. Want welk beeld zij ook creëerden, de femme fatale, femme-enfant,  het hemels schepsel of erotisch object, het bleven droombeelden ter meerdere eer en glorie van hun eigen creatieve heelheid.

Creatieve vrouwen liepen het gevaar te worden gevangen in de droombeelden van mannen, die van de muze met de talloze gezichten waarvan niet een gezicht dat van henzelf was”.

In dit nummer wordt ook duidelijk dat de dunne scheidslijn tussen creativiteit van vrouwen, het afdalen in het onbewuste, het ontvankelijk zijn, een groot risico van gekte inhoudt. Immers de creatieve vrouw is haar eigen muze.

Door: Liesbeth Woertman.

2 gedachten over “

    • O wat leuk dat je me daaraan herinnert. Weet je nog dat ze geobserdeerd was door schimmels en daar prachtige tekeningen van had? En dat ze de korstjes van de brie afsneed omdat je toch geen schimmels ging eten?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

zeventien − vijftien =